«Әрдайым жақсылық жасауға ұмтыламын»

Әрбір адам – Жаратушының ерекше махаббатымен жаратылған қайталанбас тұлға, сондай-ақ мемлекеттің байлығы. Айналамызға қарасақ өмірді шексіз сүйетін, маңдай терімен нанын адал тауып жеп отырған, қайсарлығы мен шыдамдылығының арқасында биік белесті бағындырған ерекше жандарды байқап жатамыз. Олардың әрқайсысы – шыдамдылық пен ерік-жігердің айқын көрінісі десек қателеспейміз.

2023 жылғы статистикалық деректерге сүйен­сек, елімізде  мүгедектігі бар адам­дар­дың саны 732 мыңға жуық. Олардың            59 пайы­зы – еңбекке қабілетті жастағы аза­мат­тар болса, 15 пайызы – балалар. Бұл жал­пы халықтың 3,6 пайызын құрайды. Мүм­кіндігі шектеулі жандардың өмір сапа­сын арттыру, қоғамға толыққанды бейім­делуін қамтамасыз ету – біздің ортақ мін­детіміз. Алайда біздің арамызда ешкімге ала­қан жаймай, өзінің жанкештілігімен қо­ғамға пайдасын тигізіп отырған жандар же­терлік. Сондай ерекше жандардың бірі – Сәлімхан Сәбитов. Ол СҚО әкімдігінің Ішкі саясат басқармасына қарасты «Қоғам­дық келісім» КММ Қоғаммен байланыс, БАҚ бөлімінің басшысы, мүмкіндігі шек­теу­лі жандарға арналған автомектеп ди­рек­торы.
Замандасымыз 1991 жылы Көкшетау қа­ласында туып өскен. Тұңғыш немере бол­ғандықтан ата-әжесі бауырына 
салады. 
– Мен туғаннан аяғымды баса алмап­пын. Әжем күн сайын аяғымды уқалап, мас­саж жасап отыратыны есімде. Сол кі­сінің ыстық алақанының арқасында жүре бас­тадым. Атам болса көп ақылын айтып, бар білгенін үйретті. Әуелі Алла, кейін атам, со­сын интернаттағы ұстаздарымның қол­дауы­мен біраз нәрсеге икемді болдым. 1-сы­ныпты Айыртау ауданы Егінді-ағаш ауы­лында аяқтадым. Балалық шаққа сая­хаттасам, сыныптастарымның мені шанаға са­лып алып мектепке апарып-әкелетіні тү­седі. Мүмкін бұл сыныптастарымның есі­нен де шығып кеткен болар, алайда мен үшін осы  естеліктер әлі күнге дейін ыстық. Кейін Петропавл қаласындағы №13 орта мектепте, Шәміл Шақшақбаев атындағы мүмкіндігі шектеулі балаларға арналған ин­тернатта оқыдым. Бұл – Қазақстан Рес­пуб­ликасы бойынша ең алғашқы инк­лю­зив­тік интернат болатын. Өзіміз отбасында бес ағайын­дымыз. Екі інім, екі қарындасым бар. Анам – әлеуметтік қызметкер, жалғыз­бас­ты қарттарға көмектеседі. Әкем жур­на­лист. БАҚ саласында жұмыс істеп келе жатқанына 20 жылдай уақыт өтті. «Айыртау таңы» аудандық газетінде, «Қазақстан-Пет­ропавл» облыстық телеарнасында қызмет етті. Бала күнімнен әкемнің жолын қуып, журналист болғым келді. Бірақ басында әкем мені аяп, қарсы болғанымен, кейін ке­лісімін берді. Сөйтіп, Манаш Қозыбаев атын­дағы Солтүстік Қазақстан мемлекеттік уни­верситетінің Журналистика факуль-тетіне грант­қа түстім, –  дейді кейіпкеріміз. 
Сәлімхан ес білгелі белсенді, мектепте де, студент кезінде де қоғамдық істерден тыс қалмаған. «Шаңырақ» студенттік теат­ры­ның актері, пікірсайыс, шахмат, тоғыз­құ­малақ, ping-pong турнирлерінің белсенді қатысушысы болған. Еңбек жолын қалалық мәдениет үйінде референт болып бастаған ол бүгінде «Қоғамдық даму және ақпарат орталығы» КММ, Қоғаммен байланыс, БАҚ бө­лімінің басшысы болып жұмыс істейді. Бұл жұмыстан бөлек қоғамдық жұмыстарға да белсенді араласады. Өзі сияқты мүм­кін­дігі шектеулі жандардың мүддесін қорғау үшін қалалық мәслихаттың депутаты болып сайланған.
– «Атам: «Күніңді құр өткізбе, өйткені ол күн қайта келмейді. Сондықтан әрдайым жақсылық жасауға ұмтыл», – деп отыратын.  Осы сөз миымда жатталып қалғандықтан болар, 2013 жылы мүмкіндігі шектеулі жан­дарға арналған қоғамдық бірлестік аштық. Оларға мемлекет тарапынан көрсетіліп жатқан қолдау мен құқығы туралы ақпарат жеткізіп, әлеуметтік маңызы бар әртүрлі форматтағы іс-шаралар (турнирлер, бай­қау­лар, концерттер, мастер-класстар) ұйым­дастырып отырдық. Әрине, бірінші­ден, бұл іс өзіме ұнайды. Екіншіден, мені қо­ғам­дық мәселелер, атап айтқанда қала­мыз­дың дамуы, мүмкіндігі шектеулі жан­дардың жағдайы, экология, нашақорлық, лудо­ма­ния алаңдатады. Сол себепті қоғам­дық істерге белсене араласамын, –  дейді кейіпкеріміз. 
Сәлімхан Жанатұлы 2018 жылы Қазақ­стан халқы Ассамблеясының қолдауымен мүм­кіндігі шектеулі жандарға арнап, «Рав­ная дорога» көлік жүргізу мектебін ашады. Бұл мектептен 30-ға жуық түлек оқып шыққан. Оның ішінде мүмкіндігі шектеулі жеті адам бар. Төртеуі кейін көлік сатып алып, өздерінің тұрмыстық мәселелерін ше­шіп, бүгінде қосымша табыс тауып жүр. Бұл – Сәлімханмен интернатта бірге оқыған балалардың арманы болыпты. Сондықтан кейіпкеріміз осы ойды жүзеге асыруды алдына мақсат етіп қояды. Соңғы жылдары елімізде орын алған пандемия, су тас­қыны секілді төтенше жағдайларға бай­ланысты қазір автомектептің жұмысы уа­қытша тоқтап тұр. Бірақ автомектепке сұраныс жоғары, сондықтан Сәлімхан ал­дағы уақытта басқа қалалардан да автомек­тептің филиалын ашып, жобаны дамытуды жоспарлап отыр.
Өмірдің барлық саласында жетістікке же­тіп жүрген кейіпкеріміз бүгінде сүйікті жар, ардақты әке. Келіншегін бала күнінен та­ни­ды, екеуі мектеп-интернатта бірге оқы­ған. 
– Жұбайыммен бір мектепте, бір уни­вер­ситетте оқыдық. Оның мамандығы – пе­дагог-психолог. Қазір өзіміз оқыған мек­тепте педагог-профориентатор болып жұ­мыс істейді. Балаларға мамандық таң­дауға көмектеседі. Өмірлік жарым мен қы­лықты қызым мені күн сайын жақсы өмір­ге жетелейді. Ер-азаматтың мақсаты – үй салу, ағаш егу, бала тәрбиелеу дейді ғой.  Менің де арманым – осы. Мені әрдайым қолдайтын ата-анама, ұстаздарыма, шын жанашыр достарыма алғыс айтқым келеді. Олардың сөзі мені қанаттандырады, ерік-жігерімді шыңдайды, – деді Сәлімхан.   
Қоғамда ерекше жандарға деген көз­қарасты жақсарту үшін олардың мүмкін­дік­терін түсіну және қолдау көрсету маңыз­ды. Ерекше қажеттіліктері бар адамдардың өмір сүру сапасын арттыру және олардың қо­ғамға әлеуметтік ықпалдасуы үшін мем­лекет, қоғамдық ұйымдар және жалпы қо­ғам жүйелі шаралар қабылдауды жал­ғас­тыра беруі қажет.