Раиса Сафоничева 1943 жылы өз еркімен майданға аттанған. Бір жарым айдың ішінде ол байланыс курсын оқып шығып, содан кейін соғысқа барды. Украина, Молдова, Румыния және Венгрия үшін шайқастарға қатысты. Ал Жеңіс күнін Будапештте қарсы алған.
Иә, өткен ғасырдың соңғы он жылдығы кезінде майдангерлердің қатары сирегенмен қарасы көзге көрінерліктей еді. Әңгімелесе қалсаң, олардың бәрі де жастық шақтарының қандай қиындықпен өткенін мұңлы баяндап берер еді. Оны кезінде білген білді, білмеген қызықпады. Дегенмен журналистік қызметімде соғыс көрген жазушы-ғалымдармен тілдесіп, олардан соғыс кезінде көрген-білгендерін сұрап, жазып алғаным бар еді. Бүгін сондай үш кісінің айтқандарын назарларыңызға ұсынып отырмын.
Бұл – тарихымызға жасалған қиянат, батырлардың рухына деген құрметсіздік екенін айтқан Еділ Жаңбыршин ел боламыз десек, әрбір тарихи оқиғаны, сол оқиғалардың бел ортасында жүрген тұлғалардың атын жас ұрпақтың жадына тасқа қашағандай етіп таңбалауымыз керек екенін жекізді.